Bij jodium denken we net wat vaker aan de schildklier dan aan de hersenen. Toch noemen sommige wetenschappers jodium een ‘hersenselectief nutriënt’. Feit blijft, dat we de laatste jaren steeds minder jodium binnenkrijgen. Hoe komt dit en wat kunnen we eraan doen?
Producten van het land leveren onvoldoende jodium om te voorzien in de referentie-inname van 150 mcg jodium per dag. Onze rijkste bronnen zijn van oudsher vis en schelpdieren. Jodium is zó belangrijk voor onze hersenen, dat wetenschappers het een ‘hersenselectief nutriënt’ noemen. Er zijn zelfs wetenschappers die beweren dat onze hersenen tijdens onze evolutie nooit zo spectaculair waren gegroeid zónder.
Broodconsumptie daalt
Om jodiumtekorten op te vangen, is ooit besloten brood te verrijken met jodium (bakkerszout). Maar bij biologisch brood is dit bijvoorbeeld al vaak niet het geval. Ook zijn er tegenwoordig veel mensen die minderen of zelfs helemaal gestopt zijn met brood, bijvoorbeeld vanwege een glutenallergie, om koolhydraten te beperken of omdat graan niet past in een evolutionaire voeding. Tekorten kunnen ook optreden wanneer men mindert met gemaksvoeding, waarin ook vaak gejodeerd zout wordt gebruikt. Een gezonde keuze leidt hier tot een potentieel jodiumtekort, met alle gevolgen van dien.
Ook visconsumptie schiet tekort
Om voldoende jodium uit vis binnen te krijgen, moeten we dagelijks minimaal 150 gram vis eten. De Nederlander eet volgens het Voedingscentrum echter gemiddeld maar 10 gram vis per dag. Qua visconsumptie zijn we dus ver van onze evolutionaire roots verwijderd geraakt. Dit heeft ook gevolgen voor de schildklier, de algehele stofwisseling en voor groeiprocessen. Maar er is nog een andere belangrijke bron van jodium die we zeker niet over het hoofd mogen zien.
Kelp: basis van de voedselketen
Kelp staat aan de basis van veel voedselketens in de oceaan. Daaraan heeft vis zijn relatief hoge jodiumgehalte te danken. Dat geldt ook voor alle dieren die op hun beurt weer vis eten. Maar: hoe verder we omhoog gaan in de voedselketen, hoe lager het jodiumgehalte wordt. Andersom is bij de bron zelf, kelp, het gehalte biologisch opneembaar jodium optimaal. Voor wie niet dagelijks een flinke moot verse vis eet, is kelp dus de meest logische keuze. Maar niet alleen voor jodium moet je je tot kelp wenden.
Kelp doet meer
Kelp verzamelt uit zeewater een breed spectrum van voedingsstoffen en slaat deze in geconcentreerde vorm op. In kelp vind je dus kleine hoeveelheden van alle essentiële elementen en spoorelementen. Dat biedt een mooie dagelijkse aanvulling, maar als je daarvan wilt profiteren moet je wel dagelijks 70 gram (gedroogde) kelp in de voeding verwerken. In dat geval is het een beter idee om een kelpsupplement te nemen met 150 mcg jodium, de vastgestelde referentie-inname (RI) per dag.
Jodium binnen onze gezondheid
Dat jodium enorm belangrijk is voor onze gezondheid, blijkt ook uit de lijst van goedgekeurde EFSA-claims voor dit mineraal. Zoals gezegd is jodium belangrijk voor onze hersenen: het draagt bij aan een normale cognitieve functie en de normale werking van het zenuwstelsel. Veel bekender is echter de rol in de schildklier.
Jodium draagt bij aan een normale productie van schildklierhormonen en aan een normale werking van de schildklier. De schildklier is een belangrijk orgaan voor de regulatie van de stofwisseling en groeiprocessen in het lichaam. Tot slot draagt jodium bij aan een normaal energieleverend metabolisme en aan een normale groei van kinderen.
